μια ζωή μονόκυκλο

Η μια πτυχή του χαρακτήρα μου χαίρεται να βλέπει ανθρώπους και να μιλά μαζί τους. Να παίζει επιτραπέζια και να χαζεύει γενικώς. Να συχνάζει σε συνοικιακά παρεΐστικα φοιτητοστέκια, καφέ και μπαρ. Να κοιμάται και να ξυπνάει όποτε θέλει. Να κάνει βόλτες και ταξίδια και να βλέπει καινούργια μέρη. Να δημιουργεί, να παίζει μουσική, να γράφει σενάρια, να σκηνοθετεί και να φτιάχνει θεατρικές ομάδες. Να κάνει συναυλίες.

Όμως η άλλη πτυχή, απολαμβάνει να βρίσκεται μέσα σε αμφιθέατρα. Να κάνει επιστημονικές έρευνες και πάσης φύσεως εργασίες. Να κάνει επιστημονικές διαλέξεις και παρουσιάσεις. Να διδάσκει όποιο κι αν είναι το αντικείμενο. Να ερευνά νέους τρόπους διδασκαλίας και οργάνωσης μαθημάτων. Να εντοπίζει ελλείψεις ασφάλειας πληροφοριακών συστημάτων και να κρυπτογραφεί τα πάντα. Να κατασκευάζει μαθηματικά μοντέλα, αλγορίθμους, να φτιάχνει γραφικές παραστάσεις και διαγράμματα.

Μήπως τελικά το ενδιαφέρον μου για τα ζογκλερικά πηγάζει από την ανάγκη του να εξισορροπήσω αυτές τις δύο διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου;

Info|Math|icS

Σύντομα θα βρίσκεται κοντά σας μια συνδυαστική προσπάθεια, που ευελπιστεί να εμπνεύσει ακόμη περισσότερο, όσους τους συγκινούν οι επιστήμες, τα μαθηματικά, οι υπολογιστές αλλά και ο συνδυασμός όλων αυτών στην πράξη!

Ο λόγος για το "Info|Math|icS"!
"Info" όπως λέμε "Informatics"...
"Math" όπως λέμε "Mathematics"... και...
"icS" όπως λέμε "Science" αλλά από την άλλη πλευρά! (= η επιστήμη αλλιώς!)

Απευθύνεται σε μαθητές - φοιτητές - επαγγελματίες - συνταξιούχους που θέλουν να πλησιάσουν τις επιστήμες από μια άλλη πλευρά!

Περιμένουμε εναγωνίως τα σχόλια σας, τις προτάσεις σας και ότι σας έρθει στο μυαλό που πιστεύετε ότι σχετίζεται με το ζήτημα!

Καλή αρχή να έχουμε!

Το μέλλον απ' το παρελθόν

Όταν λοιπόν την πρωτοείδε, ένιωσε πόσο ήτανε ξένος

Την αχρηστία των μαρμάρων και των γλυκών συγχορδιών

Τα ρούχα του και τα μαλλιά του μοιάζαν μιας άλλης ηλικίας

Ήταν κάποιος περασμένος κι αυτή ήταν τ’ άγνωστο παρόν
-

Αυτή ήταν τα καινούργια στέκια, με τον πορτιέρη που διαλέγει

Αυτή ήταν που άλλαζε τις θέσεις στις λίστες επιτυχιών

Ήταν το τέμπο move your body, κι ήταν ο θάνατος της γλώσσας

Κι ήτανε μπιτ που σπάει με βία το έμμετρό του παρελθόν
-

Τα δυο τους μάτια πάντως μοιάζαν, κάπου θα υπήρχε η ίδια ρίζα

Πως άρχισε μια κοινωνία, αυτή εν κινήσει, αυτός κυρτός

Δεν είχε δίλημμα, σε κείνην θ’ απευθυνόνταν τα γραπτά του

Και ο ψαλμός του στο χορό της θα ’βγαινε τελετουργικός
-

Η εποχή μύριζε θειάφι, παντού κυκλοφορούσε χρήμα

Και από τα cabrio που δονούνταν βρεγμένα ανέμιζαν μαλλιά

Η αγάπη μέσ' σ’ αυτό το κάδρο ήταν του δρόμου οι πικροδάφνες

Έμοιαζε να 'ναι εκτός πεδίου, μα υπήρχε μες τη μυρωδιά
-

Της πρωτομίλησε με φόβο το βράδυ του γλυκού Σαββάτου

Που τα κανάλια δείχνουν σόου να σβήσουν την παλιά γιορτή

Σε κάποιο κλαμπ έξω απ’ το χρόνο, τον κυκλικό που υπάρχει Πάσχα

Πήγε και τσούγκρισε τ’ αυγό της και σπάσανε κι αυτός κι αυτή
-

Κι όταν φιλήθηκαν εκείνη ένιωσε πόσο ήτανε ξένη

Την αχρηστία του ωροσκοπίου και των καλών συγκυριών

Ένιωσε μια καινούρια οδύνη να ξετυλίγει τα μαλλιά της

κι ένα αεράκι να της φέρνει το μέλλον απ’ το παρελθόν

Στίχοι - Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

But how?

Today I was trying to explain myself how it works. I really do not know how to explain how it works. And it is true; the fact that I do not know how to explain how this works is still unexplained... And how I could believe that I know how to explain how this thing works?

So then you may believe that it is a simple machine, but there is a f#^%$ing "but". There is a big fat "but", but it doesn't matter. As we discussed earlier, this but is still there. Nobody can move it from there. Neither a bat nor a bat, because it is only one "but", nothing else but a "but"!

Is there any question?

Friday's illusions...

Κι αντί να γράφεις μουσική μασάς οδοντογλυφίδες ή στραβώνεις μπατονέτες. Και αντί να ψάχνεις το σήμερα, κολλάς στο χθες. Και τι θα γίνει αν μια μέρα αλλάξουν τα πάντα, όπως σήμερα ας πούμε?
Τι θα συμβεί αν ο ήχος του βουΐσματος είναι διαφορετικός από άλλες φορές? Ποιός θα αναρρωτηθεί όταν διαβάσει ένα μήνυμα διαφορετικό από τα άλλα?


Μη ρωτάς άλλο... "Σταμάτα" και "Φύγε"....
Κι αν τελικά φύγεις, να ξαναγυρίσεις ή μήπως όχι?
Κι αν γυρίσεις θα είναι κάτι εδώ ή μήπως θα έχει φύγει?
Κι αν είναι εδώ θα είναι δικό σου ή μήπως κάποιου άλλου?
Κι αν είναι δικό σου... Τι θα γίνει αύριο?
Θα ξαναρχίσουμε να αναρρωτιόμαστε?
Και από ότι φαίνεται το σπίτι θα έχει θέα θάλασσα. Και ο καινούργιος server θα έχει και καλή μνήμη. Εσυ όμως? θα θυμάσαι?

Σήμερα θα με ματώσεις λίγο παραπάνω... Ξεκίνησες με χάδι, έγινε χαστούκι... Το χαστούκι έγινε γροθιά... Η γροθιά, αγκωνιά... Και τώρα με μαχαιρώνεις... Η εν λόγω ακροβασία θέλει προσοχή! Θέλει σιγουριά και σταθερότητα, γιατί αν κάτι πάει στραβά και δεν πετύχει, μπορεί να φύγω μακριά...

Σου έκανε εντύπωση η ανθεκτικότητά μου, ο μη ρατσισμός μου, η υπομονή μου... Τι κι αν όλα τελειώσαν... "Νά μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί..."

Στροφή στην πραγματικότητα

"Φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω και δες την ευτυχία κρυμμένη, κομμένη και ραμμένη για σένα που κλαίς σε κάθε πτώση. Ισχύς εν τη ενώσι ψυχή μου κι έλα μαζί μου στον πάτο!" - Ζακ Στεφάνου -

Κι αν δεν αντέξεις στο τέλος την πραγματικότητα, το λάθος είναι καθαρά δικό σου που δεν την έφερες στα μέτρα σου. Ένα παιχνίδι είναι που τους κανόνες τους ορίζεις εσυ. Είναι δυνατόν να χάσεις?

Μου τη σπάτε όταν λέτε "έτσι είναι η ζωή"! Το "έτσι" ποιός το καθορίζει? Η "μοίρα", η "αστρολογία" είναι όροι φάλτσοι που δημιούργησε το εξ ορισμού φάλτσο ανθρώπινο μυαλό! Ας μη γινόμαστε παρανοϊκοί! Δεν είναι απαραίτητο! Ανα πάσα στιγμή μπορεί να παραιτηθεί!

Άσκηση: Να δημιουργηθεί κόσμος που να πληρεί τις προϋποθέσεις μας. Δεν υπάρχει περιορισμός στη χρήση υλικών και άϋλων. (διάρκεια εξέτασης: Αόριστη)

Οι λύσεις να απαντηθούν στα σχόλια!

Νίκολα Τέσλα, ο επιστήμονας που φώτισε τη ζωή μας

Οι ηλεκτροκινητήρες, η παραγωγή ενέργειας, η μεταφορά ηλεκτρισμού σε μεγάλες αποστάσεις και το ραδιόφωνο είναι μερικές από τις λαμπρές εφευρέσεις του Νίκολα Τέσλα, του Σέρβου ηλεκτρολόγου μηχανικού που γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 153 χρόνια.

Γεννημένος στο Σμίλιαν της –τότε– αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, ξεκίνησε την ερευνητική του σταδιοδρομία ως υπάλληλος μιας εταιρείας τηλεφωνίας στη Βουδαπέστη το 1881, σε ηλικία 24 ετών, έχοντας ήδη σπουδάσει φυσική και μαθηματικά. Ενώ εργαζόταν σε ένα πάρκο, του ήρθε η έμπνευση να λύσει τις εξισώσεις που περιγράφουν το περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο.

Ωστόσο, η ανακάλυψη με την οποία έμεινε στην ιστορία ο Τέσλα είναι το ηλεκτρικό δίκτυο –ο θεμέλιος λίθος της σημερινής εποχής. Αν και παραγκωνισμένος στην ιστορία από τον Τόμας Έντισον, ο Τέσλα συνεργάστηκε πολλά χρόνια με τον Έντισον, βελτιώνοντας κάποιες από τις προηγούμενες εφευρέσεις, στις οποίες έδωσε πρακτική αξία.

Ο Τέσλα ήταν αυτός –και όχι ο Έντισον– στον οποίο οφείλουμε την ηλεκτρική ενέργεια στις πρίζες μας, καθώς και τα εργοστάσια που παράγουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Κατάφερε να βγει νικητής στη «μάχη των ρευμάτων» μεταξύ των δύο αντρών. Ο Έντισον ήταν πεπεισμένος ότι το συνεχές ρεύμα θα άνοιγε το δρόμο για την παραγωγή και διανομή ενέργειας. Ο Τέσλα κατάφερε να αποδείξει ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό.

Ο «φωτισμένος» επιστήμονας δεν είχε, δυστυχώς, τέλος αντάξιο της υστεροφημίας του: τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε σε μια σουίτα δύο δωματίων στο New Yorker Hotel, πάμφτωχος και χρεωμένος, καθώς είχε πωλήσει τις πατέντες του. Δικαιώθηκε, ωστόσο, μετά θάνατον, όταν ο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αποφάσισε ότι πατέρας του ραδιοφώνου είναι ο Τέσλα και όχι ο Μάντισον.

Πηγή: The Guardian

The art of building Scripts!

Μια σπουδή επί της στιγμής κατά την οποία θα ξεφύγεις από την ως άλλωτε τετριμένη ρήση "Η ιστορία επαναλαμβάνεται"...

Καιροσκόπων τα ραντεβού εξετέλεψαν εκ παιδιώθεν. <άγνωστος ποιητής>
Είστε σίγουροι ότι θέλετε να συνεχίσετε? Τα Windows δε φέρουν καμμιά ευθύνη για τα ψυχολογικά προβλήματα που ίσως σας δημιουργηθούν μετά το πέρας της ανάγνωσης αυτού του post!

Πως λεγόταν να δεις εκείνο το τραγούδι που είχα ακούσει χωρίς να παίζει κάπου? Α ναι! "Χάλια". Ήταν του Φοίβου Δεληβοριά... Ή μήπως λεγόταν "Θα μαι κοντά σου όταν με θες" και ήταν του Αλκίνοου Ιωαννίδη? Ή μήπως "Να μαστε πάλι εδώ.." κι ήταν του Μανώλη Ρασούλη? Ή μήπως μια διασκευή ποτ πουρί του "Εκείνη" και του "Έχω μια λέξη"?
Ή μήπως το "Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω" το "Δεν ξέρω τι να τραγουδήσω", το "Σώσε με", το "Στα ίδια μέρη", το "Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις", "Το πιο μακρύ ταξίδι μου", το "Μη μιλάς", το "Τι είναι αυτό που μας ενώνει", ή μήπως οι "7 νάνοι στο S/S Cyrenia" μαζί με το "Che θα πεθάνεις ξανά" του Ζουγανέλη?

Δεν μπορώ να θυμηθώ... Μα δεν γίνεται θα το βρω...

Ή μάλλον, θα αναγκαστώ να γράψω ένα ακόμη...

Διδάσκων αεί διδασκόμενος..

Κι εκεί που είχα καιρό να γράψω κάτι, να σου το comment της "ANASA" που με επανέφερε στην τάξη! ("ANASA" ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!)

Πήγα 5 χρόνια πίσω! Και με βρήκα μέσα σε μισογεμάτα αμφιθέατρα. Εκεί λοιπόν θυμήθηκα τις πρώτες μου ασχολίες! Ιδιαίτερα μαθήματα προγραμματισμού σε Pascal σε συμφοιτητές μικρότερων εξαμήνων. Τι ωραίες εποχές!

Αλγόριθμοι, πίνακες, εγγραφές και πολλά άλλα εντυπωσιακά σενάρια. Μπέναμε σε μια λογίκή του να δημιουργούμε σύνθετα προβλήματα και να τα λύνουμε! Αλλά όλη αυτή η κατάσταση καταντούσε δημιουργική (χωρίς να το περιμένεις)!

Κάποτε λοιπόν μέσα σε όλες αυτές τις δημιουργικές στιγμές, είχα φτιάξει ένα test iq, με αφορμή ένα μάθημά μου. Ήθελα να κάνω ευχάριστη μια παράδοση. Και ξαφνικά μετά από λίγα χρόνια μου στέλνει ένας (πρώην) μαθητής μου ένα link! Και λίγο πριν το αγνοήσω λέω να το πατήσω... Και καταλήγω σε ένα παρόμοιο τεστ εκείνης της εποχής! Πολύ πιο επαγγελματικό φυσικά! κι από κάτω λέει στο mail... "Με πολλές ευχαριστίες στον εμπνευστή του...".

Ευχαριστώ κι εγω για αυτά που με έμαθες!!

Νίκος Π. - http://npapath.comuv.com/

28-05-2009

Μια ημερομηνία που θα ήθελες να ξεχάσεις...

Ιωαννίδης στο "Γυάλινο"

Απίστευτες ενορχηστρώσεις...
Σταύρος Λάντσιας...

Απίστευτοι μουσικοί...
Σταύρος Λάντσιας, Μιχάλης Καπηλίδης, Γιώργος Καλούδης...

Απίστευτο κοινό...
Μεταξύ άλλων και ο Γιώτης Κιουρτσόγλου

Απλά απίστευτος...
Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ο Πράχτορας...

Την 1η Απριλίου 2009 έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής μας Κώστας Σμυρνής σε ηλικία 57 ετών. Για μας γνωστός ως "Δάσκαλος", για άλλους ως "Πράχτορας", λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης.

Ένας άνθρωπος που έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή που μιλούσες μαζί του. Θυμάμαι πολλά... Θυμάμαι την πρώτη μέρα που μπήκε στο αμφιθέατρο... "10 παίρνει ο Θεός, 9 παίρνει ο Ουμπέρτο Έκο, 8 παίρνει ο Δάσκαλος, εσείς φτάνετε στο 7...". "Θέλω να με αμφισβητείτε..." Ήταν ένας άνθρωπος που ήθελες να εξερευνήσεις, όμως ο ίδιος δεν στο επέτρεπε. Ήθελε να αναπτύξεις κι εσύ κάτι άξιο εξερεύνησης.

Όποτε σήκωνε κάποιος το χέρι να τον ρωτήσει κάτι, μας έβαζε εργασία να απαντήσουμε όλοι την ερώτηση για την επόμενη μέρα.. Μαζί κι εκείνον που έκανε την ερώτηση. Μας δίδαξε, μεταξύ πολλών άλλων, και τη δύναμη του ανθρώπινου νου.

Όσοι γνώρισα στον Πύργο τον συμπαθούσαν, γνωστοί και άγνωστοι του. Όλοι τον είχαν ακούσει.

Και ποιός θα το περίμενε, ότι τώρα θα έγραφα για κείνον απουσία του...

Καλό ταξίδι Δάσκαλε!

Ο φοιτητής σου, Νίκος Π.

Πάλι...

Πάλι θυμήθηκες να βάλεις τα γιορτινά σου πάνω στον άδειο χαρακτήρα σου, μπας και ομορφήνει το κενό σου...

Πάλι θυμήθηκες να βάψεις τα μαλλιά σου καφετί για να φαίνεσαι καινούργια, του κουτιού...

Πάλι θυμήθηκες τις παιδικές σου διακοπές με μια μικρούλα που πλέον απλά σου μοιάζει...

Πάλι θυμήθηκες να σου ζητήσεις το λόγο για όσα δεν έκανες...

Πάλι πλησίασες απειλητικά τον τοίχο, μα δεν κατάφερες ούτε καν να κουτουλήσεις μπας και συνέλθεις...

Πάλι άκουσες άγνωστα τραγούδια για σένα, μπας και πλησιάσεις τα άγνωστα σε σένα ενδιαφέροντα...

Πάλι έγραψες μια μ_ _ _ _ _α ακόμα, μπας και κάνεις εντύπωση...

Πάλι τα ίδια και τα ίδια, γύρω από τις ηλήθιες επαναλήψεις της άδειας ζωής σου...

Πάλι...

Πάλι...

Πάλι...

Μήπως ξέχασες τελικά ποιά είσαι???

Γιατί δεν κάνεις μια βολτίτσα στο παρελθόν???

Μήπως φοβάσαι αυτό που δεν είσαι πια???

Το αίνιγμα έχει λυθεί προ πολλού και ήταν αντάξιο του "ψηλός - ψηλός καλόγερος και κόκκαλα δεν έχει"...

What If...

Τι θα συνέβαινε αν κάποιος σου έδινε ένα κλειδί και σου έλεγε "Με αυτό μπορείς να ανοίξεις όποια πόρτα θες, αλλά μόνο μία...".
Ποιά πόρτα θα άνοιγες; Τι θα έβλεπες μέσα; Θα ήταν κανένας μαζί σου;

Κι εγώ ακόμη αναρωτιέμαι... Δεν μπορώ να αποφασίσω...
Ίσως να άνοιγα τη δική σου, μα αν δεν ήσουν μέσα;
Ίσως να άνοιγα την πόρτα της καρδιάς σου, μα αν έβρισκα κάποιον άλλο εκεί;
Ίσως να ξεκλείδωνα ένα κάστρο...
Ή μια φυλακή...
Ή ακόμη θα μπορούσα να ξεκλειδώσω μια τυχαία πόρτα, ελπίζοντας ότι θα σε βρω από πίσω...
Μα αν δεν ήσουν πάλι εκεί;

Τελικά μάλλον θα το χρησιμοποιούσα για να κλειδώσω μια οποιαδήποτε πόρτα, μα αν τύχαινε να είσαι μέσα;

Το ταξίδι στη Ναύπακτο όλο και μακραίνει...

O δρόμος για τη Ναύπακτο γινόταν ολοένα και πιο μακρύς...
Κανείς δεν ήταν συνεπής στο ραντεβού του. Μια υπόσχεση που μόλις προδόθηκε... Μια ιστορία που δεν μπόρεσε να γραφτεί. Και το ιστιοπλοϊκό σιγά σιγά εξαφανιζόταν στην κορυφογραμμή της ορεινής Ναυπακτίας... Κι εμείς ακόμη και τώρα δεν προλάβαμε να το δούμε... Άραγε να ήταν κανείς εκεί; Περίμενε κανείς σε κάποιο παγκάκι; Εκεί γύρω στις 14.00... Στις 7 Φεβρουαρίου του 2009... Άραγε άκουσε κανείς το θόρυβο του Κάστρου;

Sailing around supidity...

Πόσοι ακόμα θα παρκάρουν γύρω απο ταμπέλες που το απαγορεύουν?
Πόσοι ακόμα θα μπουν από περιέργεια εκεί που λέει "DO NOT ENTER"?
Πόσοι ακόμα θα κλείσουν τον υπολογιστή που γράφει επάνω του "SERVER - να μην κλείνει"?
Πόσοι ακόμα θα μας αποδεικνύουν σε καθημερινή βάση ότι η ηλιθιότητα είναι ποιοτικό τους χαρακτηριστικό?

Κι όλα αυτά εμπνεύστηκαν από μια καθημερινότητα που τυχαίνει να έχουμε δίπλα μας. Από διάφορους φίλους και εχθρούς που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχουμε. Ότι ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο από αυτούς. Ότι ακραία και απύθμενα δεν συνάδουμε με την δική τους πραγματικότητα.

Για πόσο ακόμα θα συμβαίνει αυτό? Τι σημαίνει "Δεν το ήθελα" + "Συγγνώμη"?
Κοίταξε, αν το θέλεις, μπορώ να σας βρω και σπίτι για να μείνετε, αλλά ζήτησε το μου ξεκάθαρα! Μην με αφήσεις να νομίσω οτι θες να συγκατοικήσουμε...

Facebook... Μια μεγάλη ιστορία!

Ένα φωτογραφικό οδοιπορικό για την ιστορία του μεγαλύτερου κοινωνικού δικτύου παγκοσμίως...

Όλα ξεκίνησαν γύρω στις 10 Φεβρουαρίου του 2005, όπου το domain "facebook.com" έγινε registered στο όνομα Mark Zuckerberg...

Κοντά στις 8 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, το δημιούργημα του Zuckerberg αρχίζει να επεκτείνεται σε πολλά κολλέγια των ηνωμένων πολιτειών.

Όπως παρατηρούμε και στην οθόνη εισόδου, στα πάνω αριστερά εμφανίζεται η φωτογραφία του δημιουργού και στο υποσέλιδο το copyright στο όνομα του ιδίου! (η παρακάτω εικόνα χρονολογείται περί τις 20/10/2005)

Περι το 2007 ξεκινάει μια νέα περίοδος για το facebook, με αποτέλεσμα η φωτογραφία του δημιουργού να αφαιρεθεί καθότι πλέον το όλο project διαχειριζόταν ομάδα προγραμματιστών.

Απο κεί κι έπειτα συναντάμε το facebook με τη σημερινή του μορφή! http://www.facebook.com/
Τέλος, στη σημερινή έκδοση συναντάμε και πολυγλωσσική υποστήριξη!

Το όνειρο ενός φοιτητή έγινε πραγματικότητα!!!! Συγχαρητήρια Mark!!!!