Πάλι...

Πάλι θυμήθηκες να βάλεις τα γιορτινά σου πάνω στον άδειο χαρακτήρα σου, μπας και ομορφήνει το κενό σου...

Πάλι θυμήθηκες να βάψεις τα μαλλιά σου καφετί για να φαίνεσαι καινούργια, του κουτιού...

Πάλι θυμήθηκες τις παιδικές σου διακοπές με μια μικρούλα που πλέον απλά σου μοιάζει...

Πάλι θυμήθηκες να σου ζητήσεις το λόγο για όσα δεν έκανες...

Πάλι πλησίασες απειλητικά τον τοίχο, μα δεν κατάφερες ούτε καν να κουτουλήσεις μπας και συνέλθεις...

Πάλι άκουσες άγνωστα τραγούδια για σένα, μπας και πλησιάσεις τα άγνωστα σε σένα ενδιαφέροντα...

Πάλι έγραψες μια μ_ _ _ _ _α ακόμα, μπας και κάνεις εντύπωση...

Πάλι τα ίδια και τα ίδια, γύρω από τις ηλήθιες επαναλήψεις της άδειας ζωής σου...

Πάλι...

Πάλι...

Πάλι...

Μήπως ξέχασες τελικά ποιά είσαι???

Γιατί δεν κάνεις μια βολτίτσα στο παρελθόν???

Μήπως φοβάσαι αυτό που δεν είσαι πια???

Το αίνιγμα έχει λυθεί προ πολλού και ήταν αντάξιο του "ψηλός - ψηλός καλόγερος και κόκκαλα δεν έχει"...