Το μέλλον απ' το παρελθόν

Όταν λοιπόν την πρωτοείδε, ένιωσε πόσο ήτανε ξένος

Την αχρηστία των μαρμάρων και των γλυκών συγχορδιών

Τα ρούχα του και τα μαλλιά του μοιάζαν μιας άλλης ηλικίας

Ήταν κάποιος περασμένος κι αυτή ήταν τ’ άγνωστο παρόν
-

Αυτή ήταν τα καινούργια στέκια, με τον πορτιέρη που διαλέγει

Αυτή ήταν που άλλαζε τις θέσεις στις λίστες επιτυχιών

Ήταν το τέμπο move your body, κι ήταν ο θάνατος της γλώσσας

Κι ήτανε μπιτ που σπάει με βία το έμμετρό του παρελθόν
-

Τα δυο τους μάτια πάντως μοιάζαν, κάπου θα υπήρχε η ίδια ρίζα

Πως άρχισε μια κοινωνία, αυτή εν κινήσει, αυτός κυρτός

Δεν είχε δίλημμα, σε κείνην θ’ απευθυνόνταν τα γραπτά του

Και ο ψαλμός του στο χορό της θα ’βγαινε τελετουργικός
-

Η εποχή μύριζε θειάφι, παντού κυκλοφορούσε χρήμα

Και από τα cabrio που δονούνταν βρεγμένα ανέμιζαν μαλλιά

Η αγάπη μέσ' σ’ αυτό το κάδρο ήταν του δρόμου οι πικροδάφνες

Έμοιαζε να 'ναι εκτός πεδίου, μα υπήρχε μες τη μυρωδιά
-

Της πρωτομίλησε με φόβο το βράδυ του γλυκού Σαββάτου

Που τα κανάλια δείχνουν σόου να σβήσουν την παλιά γιορτή

Σε κάποιο κλαμπ έξω απ’ το χρόνο, τον κυκλικό που υπάρχει Πάσχα

Πήγε και τσούγκρισε τ’ αυγό της και σπάσανε κι αυτός κι αυτή
-

Κι όταν φιλήθηκαν εκείνη ένιωσε πόσο ήτανε ξένη

Την αχρηστία του ωροσκοπίου και των καλών συγκυριών

Ένιωσε μια καινούρια οδύνη να ξετυλίγει τα μαλλιά της

κι ένα αεράκι να της φέρνει το μέλλον απ’ το παρελθόν

Στίχοι - Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

But how?

Today I was trying to explain myself how it works. I really do not know how to explain how it works. And it is true; the fact that I do not know how to explain how this works is still unexplained... And how I could believe that I know how to explain how this thing works?

So then you may believe that it is a simple machine, but there is a f#^%$ing "but". There is a big fat "but", but it doesn't matter. As we discussed earlier, this but is still there. Nobody can move it from there. Neither a bat nor a bat, because it is only one "but", nothing else but a "but"!

Is there any question?

Friday's illusions...

Κι αντί να γράφεις μουσική μασάς οδοντογλυφίδες ή στραβώνεις μπατονέτες. Και αντί να ψάχνεις το σήμερα, κολλάς στο χθες. Και τι θα γίνει αν μια μέρα αλλάξουν τα πάντα, όπως σήμερα ας πούμε?
Τι θα συμβεί αν ο ήχος του βουΐσματος είναι διαφορετικός από άλλες φορές? Ποιός θα αναρρωτηθεί όταν διαβάσει ένα μήνυμα διαφορετικό από τα άλλα?


Μη ρωτάς άλλο... "Σταμάτα" και "Φύγε"....
Κι αν τελικά φύγεις, να ξαναγυρίσεις ή μήπως όχι?
Κι αν γυρίσεις θα είναι κάτι εδώ ή μήπως θα έχει φύγει?
Κι αν είναι εδώ θα είναι δικό σου ή μήπως κάποιου άλλου?
Κι αν είναι δικό σου... Τι θα γίνει αύριο?
Θα ξαναρχίσουμε να αναρρωτιόμαστε?
Και από ότι φαίνεται το σπίτι θα έχει θέα θάλασσα. Και ο καινούργιος server θα έχει και καλή μνήμη. Εσυ όμως? θα θυμάσαι?

Σήμερα θα με ματώσεις λίγο παραπάνω... Ξεκίνησες με χάδι, έγινε χαστούκι... Το χαστούκι έγινε γροθιά... Η γροθιά, αγκωνιά... Και τώρα με μαχαιρώνεις... Η εν λόγω ακροβασία θέλει προσοχή! Θέλει σιγουριά και σταθερότητα, γιατί αν κάτι πάει στραβά και δεν πετύχει, μπορεί να φύγω μακριά...

Σου έκανε εντύπωση η ανθεκτικότητά μου, ο μη ρατσισμός μου, η υπομονή μου... Τι κι αν όλα τελειώσαν... "Νά μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί..."

Στροφή στην πραγματικότητα

"Φτάσε στον πάτο εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω και δες την ευτυχία κρυμμένη, κομμένη και ραμμένη για σένα που κλαίς σε κάθε πτώση. Ισχύς εν τη ενώσι ψυχή μου κι έλα μαζί μου στον πάτο!" - Ζακ Στεφάνου -

Κι αν δεν αντέξεις στο τέλος την πραγματικότητα, το λάθος είναι καθαρά δικό σου που δεν την έφερες στα μέτρα σου. Ένα παιχνίδι είναι που τους κανόνες τους ορίζεις εσυ. Είναι δυνατόν να χάσεις?

Μου τη σπάτε όταν λέτε "έτσι είναι η ζωή"! Το "έτσι" ποιός το καθορίζει? Η "μοίρα", η "αστρολογία" είναι όροι φάλτσοι που δημιούργησε το εξ ορισμού φάλτσο ανθρώπινο μυαλό! Ας μη γινόμαστε παρανοϊκοί! Δεν είναι απαραίτητο! Ανα πάσα στιγμή μπορεί να παραιτηθεί!

Άσκηση: Να δημιουργηθεί κόσμος που να πληρεί τις προϋποθέσεις μας. Δεν υπάρχει περιορισμός στη χρήση υλικών και άϋλων. (διάρκεια εξέτασης: Αόριστη)

Οι λύσεις να απαντηθούν στα σχόλια!

Νίκολα Τέσλα, ο επιστήμονας που φώτισε τη ζωή μας

Οι ηλεκτροκινητήρες, η παραγωγή ενέργειας, η μεταφορά ηλεκτρισμού σε μεγάλες αποστάσεις και το ραδιόφωνο είναι μερικές από τις λαμπρές εφευρέσεις του Νίκολα Τέσλα, του Σέρβου ηλεκτρολόγου μηχανικού που γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 153 χρόνια.

Γεννημένος στο Σμίλιαν της –τότε– αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, ξεκίνησε την ερευνητική του σταδιοδρομία ως υπάλληλος μιας εταιρείας τηλεφωνίας στη Βουδαπέστη το 1881, σε ηλικία 24 ετών, έχοντας ήδη σπουδάσει φυσική και μαθηματικά. Ενώ εργαζόταν σε ένα πάρκο, του ήρθε η έμπνευση να λύσει τις εξισώσεις που περιγράφουν το περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο.

Ωστόσο, η ανακάλυψη με την οποία έμεινε στην ιστορία ο Τέσλα είναι το ηλεκτρικό δίκτυο –ο θεμέλιος λίθος της σημερινής εποχής. Αν και παραγκωνισμένος στην ιστορία από τον Τόμας Έντισον, ο Τέσλα συνεργάστηκε πολλά χρόνια με τον Έντισον, βελτιώνοντας κάποιες από τις προηγούμενες εφευρέσεις, στις οποίες έδωσε πρακτική αξία.

Ο Τέσλα ήταν αυτός –και όχι ο Έντισον– στον οποίο οφείλουμε την ηλεκτρική ενέργεια στις πρίζες μας, καθώς και τα εργοστάσια που παράγουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Κατάφερε να βγει νικητής στη «μάχη των ρευμάτων» μεταξύ των δύο αντρών. Ο Έντισον ήταν πεπεισμένος ότι το συνεχές ρεύμα θα άνοιγε το δρόμο για την παραγωγή και διανομή ενέργειας. Ο Τέσλα κατάφερε να αποδείξει ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό.

Ο «φωτισμένος» επιστήμονας δεν είχε, δυστυχώς, τέλος αντάξιο της υστεροφημίας του: τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε σε μια σουίτα δύο δωματίων στο New Yorker Hotel, πάμφτωχος και χρεωμένος, καθώς είχε πωλήσει τις πατέντες του. Δικαιώθηκε, ωστόσο, μετά θάνατον, όταν ο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αποφάσισε ότι πατέρας του ραδιοφώνου είναι ο Τέσλα και όχι ο Μάντισον.

Πηγή: The Guardian

The art of building Scripts!

Μια σπουδή επί της στιγμής κατά την οποία θα ξεφύγεις από την ως άλλωτε τετριμένη ρήση "Η ιστορία επαναλαμβάνεται"...

Καιροσκόπων τα ραντεβού εξετέλεψαν εκ παιδιώθεν. <άγνωστος ποιητής>
Είστε σίγουροι ότι θέλετε να συνεχίσετε? Τα Windows δε φέρουν καμμιά ευθύνη για τα ψυχολογικά προβλήματα που ίσως σας δημιουργηθούν μετά το πέρας της ανάγνωσης αυτού του post!

Πως λεγόταν να δεις εκείνο το τραγούδι που είχα ακούσει χωρίς να παίζει κάπου? Α ναι! "Χάλια". Ήταν του Φοίβου Δεληβοριά... Ή μήπως λεγόταν "Θα μαι κοντά σου όταν με θες" και ήταν του Αλκίνοου Ιωαννίδη? Ή μήπως "Να μαστε πάλι εδώ.." κι ήταν του Μανώλη Ρασούλη? Ή μήπως μια διασκευή ποτ πουρί του "Εκείνη" και του "Έχω μια λέξη"?
Ή μήπως το "Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω" το "Δεν ξέρω τι να τραγουδήσω", το "Σώσε με", το "Στα ίδια μέρη", το "Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις", "Το πιο μακρύ ταξίδι μου", το "Μη μιλάς", το "Τι είναι αυτό που μας ενώνει", ή μήπως οι "7 νάνοι στο S/S Cyrenia" μαζί με το "Che θα πεθάνεις ξανά" του Ζουγανέλη?

Δεν μπορώ να θυμηθώ... Μα δεν γίνεται θα το βρω...

Ή μάλλον, θα αναγκαστώ να γράψω ένα ακόμη...