100km βόρεια του Πύργου...

Πάτρα 2007!!!
Ζούμε και μετά γράφουμε...

Hasta La VISTA little penguin!!!

Τι λες ρε παιδί μου σοβαρά; Είναι ανάγκη κάθε τρεις και λίγο να ακολουθούμε και μια νέα μαλα&%@#$ του ΜικροΑπαλού κ. Βασίλειου Πύλες??

Φυσικά μιλάω για τα Windows Vista!

Εκτός λοιπόν από τα χιλιάδες νέα drivers που χρειάζεσαι, δεν τρέχουν και κανένα λογισμικό από τα παλιά. Δηλαδή πρέπει όλοι να "αγοράσουμε" την πλατφόρμα Adobe Web Premium Creative Suite version 3, το Acrobat 8.0, το Corel to x3 και να και το καλύτερο!!! Το Microsoft Office 2007!!!

Και καταλήγω στο αιώνιο συμπέρασμα Linux και πάλι Linux! Έχουν άλλωστε και ανθρωπιστικό χαρακτήρα κατά του ρατσισμού κλπ. Η τελευταία έκδοση μάλιστα (Ubuntu) είναι αφιερωμένη στο N. Mandela.

Φυσικά μπορεί να μην είμαστε ακόμα πολύ εξοικειωμένοι με το λειτουργικό περιβάλλον των Linux, όπως αναφέρει και ο φίλος - καθηγητής μου δρ.Νι.Σκ. αλλά θα έρθουν κι αυτά στο γνωστικό μας πεδίο. Εδώ καταφέρναμε το DOS.

Όσον αφορά το παραθυρικό μια χαρά το βρίσκω και είναι και πιο εύκολα δομημένο.
Πιστεύω ότι αποτελεί την καλύτερη λύση σε δυνατότητες ανάμεσα στα προβληματικά Win και τα παιχνιδιάρικα Mac (Δεν τα κατηγορώ τα Mac, αλλά δεν τα πάτε πολύ καλά με τα δίκτυα και τα WAN - WEP)!

Τελειώνοντας να αναφέρω ότι δεν πρόκειται να δοκιμάσω τα Windows Vista αν δε βγει το service pack 125489564542154896!!!

Πιγκουΐνε ζείς!!! - Apache for ever!

Ο διαχρονικός Albert Einstein...

Η σύνθεση αυτή είναι εμπνευσμένη από μια ρήση του Albert Einstein που αναφέρεται στο βιβλίο "Τι στο μπιπ... ξέρουμε?". Πιστεύω ότι είναι απίστευτα διαχρονικό και με ιδιαίτερη εφαρμογή στην σύγχρονη καθημερινότητα. Τι λέτε κι εσείς???

Σώμα Ελλήνων Προσκόπων

Και να φανταστείτε ότι σήμερα είχα χιλιάδες πράγματα που ένιωθα την ανάγκη να δημοσιεύσω...

Ούτε που το κατάλαβα πως κατέληξα σε αυτό. Ίσως φταίει που διάβασα το Blog ενός "μεγάλου" φίλου από τα παλιά (enleuko.blogspot.com) και θυμήθηκα τα προσκοπικά μου...

Πολλοί από τους αναγνώστες αυτού του χώρου έκφρασης γνωρίζουν ότι δεν μιλάω συχνά για το προσκοπικό γίγνεσθαι, μιας και είμαι από τους λίγους της παρέας που έχω μια εξολοκλήρου διαφορετική προσέγγιση. Διαφορετική και από τις διαφορετικές θα έλεγα...

Θεωρώ λοιπόν, ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι χώροι έκφρασης και δημιουργίας στη ζωή μας πέρα από το ΣΕΠ. Επίσης, χιλιάδες ακόμη χώροι σταδιοδρομίας και αυτοαναγνώρισης αντιδιαμετρικά του ΣΕΠ. Εκτιμώ ότι για να ξεχωρίσεις από τους πολλούς, η πρόκληση είναι μεγαλύτερη σε μια ευρύτερη κοινωνία από αυτή του ΣΕΠ. Για αυτό κι εγω επέλεξα την ακαδημαϊκή κοινότητα, μιας και ελπίζω να μου απονεμηθεί το Msc νωρίτερα από ότι το ΔΔ. Χώρια που το δεύτερο (=σημειολογικό παράδειγμα) δεν με συγκινεί και ιδιαίτερα. (Επισημαίνω ότι αυτό αποτελεί προσωπική άποψη, χωρίς να υποτιμώ αυτούς που το πέτυχαν.)

Ίσως φταίει μια παιδική μου μνήμη από ένα μικρό γραφείο στην Πτολεμαίων, όπου μου γεννήθηκε κάποτε μια εύλογη απορία. Τι να σημαίνει άραγε το ρητό "είναι κακό για τον προσκοπισμό, να ασχολείσαι μόνο με τους προσκόπους..." . Το κατάλαβα πολύ αργότερα! Και όχι μέσα σε κάποια λέσχη, αλλά σε "αλλόκοτα" αμφιθέατρα. Εκεί γνώρισα την έννοια "ρομαντικός ρεαλισμός". Όχι απλά "ρομαντισμός", αλλά η εφαρμογή του στην πραγματικότητα.

Ο προσκοπισμός με βοήθησε υπερβολικά στη ζωή μου. Όμως στο νομό Ηλείας είδα μια πραγματικότητα διαφορετική. Στο ολοκαύτωμα, είδα σκηνές χειρότερες της Πάρνηθας. Είδα ανθρώπους να θρηνούν και πολλές φορές το μόνο που χρειαζόταν ήταν άλλο ένα χέρι για να τραβήξει τη μάνικα. Πέραν όμως από δύο φορές που ήρθε η προσκοπική βοήθεια (ίσως και 3, συγχωρήστε μου το λάθος) επί 3 εβδομάδες που γυρνούσα από τα μέτωπα σε χρώμα γκρι, έπαιρνα συμπονετικά μηνύματα συμπαράστασης (σε εριστικό επίπεδο θα έλεγα...).

Δεν κατηγορώ την κίνηση ούτε τα μέλη της. Όμως κρίνω ότι κάτι δεν πάει καλά...
Όπως χάθηκα εγώ σιγά σιγά (βλέπε: νέος με όρεξη για προσφορά) βλέπω σιγά σιγά να χάνονται κι άλλοι. Εντοπίζει κανείς το λάθος;;;

ΥΓ_01: Περιμένω απάντηση από κάθε ενδιαφερόμενο.
ΥΓ_02: Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες αυτού του blog που σήμερα έγραψα για λίγους.