H σημαία του Πολυτεχνείου

Η ΠΑΣΠ, το ΠΑΣΟΚ και η Βουλή των Ελλήνων, τσακώνονται για το ποιός θα κρατήσει τη σημαία του Πολυτεχνείου!!!

Και καλά η Βουλή, η ΠΑΣΠ με ποιό δικαίωμα κρατάει ακόμα τη σημαία αυτών που έκαναν κάποτε το εντελώς αντίθετο από αυτό που κάνουν σήμερα οι "πολύχρωμοι" """"""συνδικαλιστές"""""";;; ή ακόμα καλύτερα συν(ένοχοι)διχα(στές)ληστές (το "πολύχρωμοι" παραμένει ως έχει!)!

Κάποιοι αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για μια ιδέα... Για τη σημερινή ελευθερία που κανένας σύγχρονος δεν εκτιμά... Εσείς που ξεφυτρώσατε;;;

Δεν θα σχολίαζα το ζήτημα, γιατί τα σύμβολα για μένα δεν έχουν καμμία σημασία όποιος θυμάται και τιμά επειδή το νιώθει, δεν χρειάζεται ενθύμια!

Όμως έτριζαν τα κόκκαλα του Διομήδη και με ξύπνησαν...

Παπάκι στη μπανιέρα...

"Το 'παπάκι στη μπανιέρα' είναι ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που μυρίζει χαρτί..." όπως μας λένε και οι επιμελητές του.

Μια διμηνιαία έκδοση για τους παιδικοβιβλιόφιλους κάθε ηλικίας, αξίζει να το δείτε!!!

(Δώστε βάρος στις διαφημίσεις! Εμένα μου φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες!)

Σε αυτή την e-έκδοση μας καλωσορίζουν οι:

Ελένη Κατσαμά: Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1973. Σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1997 με την έκδοση του βιβλίου της "Σαν τα χελιδόνια", το οποίο είχε ήδη αποσπάσει, από το 1994, το 1ο βραβείο της Ένωσης Συγγραφέων - Εικονογράφων Παιδικού - Εφηβικού Βιβλίου. Από τα χελιδόνια πέταξε στα σύννεφα, όταν την ίδια χρονιά εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων "Τα σύννεφα κανείς δεν πρέπει να τα παίρνει στα σοβαρά", για να προσγειωθεί τον Δεκέμβριο του 2003 στους "Ωραίους γκρεμούς", το πρώτο μυθιστόρημά της, από το οποίο έμαθε ότι οι γκρεμοί είναι ωραίοι μόνον όταν τους προσπερνάς. Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και περιοδικά και εργάστηκε στον εκδοτικό χώρο. Έχει γράψει σενάρια για ταινίες μικρού μήκους και πλάθει σενάρια γενικότερα. Μερικά από αυτά αποτελούν την καινούργια της δουλειά, τη συλλογή διηγημάτων "Χάδι στη ράχη ψαριού".

Μυρτώ Δεληβοριά: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και ελευθέρου σχεδίου στα φροντιστήρια του Ηλία Σάλαρη και του Τάσου Ρήγα από το 1990 ως το1994. Mαθήματα ψηφιδωτού με τον Βράνκο Πόποβιτς στο Αλσος Γραμμάτων και Τεχνών στην Πλάκα 1994-1995. Mαθήματα για τα προγράμματα γραφιστικής Photoshop, Corel Draw, Illustrator, Quark Express στα ΑΚΜΗ Training στην Αθήνα 2001 - 2002. Εργάζεται ως ζωγράφος και εικονογράφος σε έντυπα.

Αντώνης Παπαθεοδούλου: Γεννήθηκε το 1977 στον Πειραιά. Σπούδασε 3D Animation στη σχολή Parsers στην Αθήνα και μυήθηκε στα μυστικά του κινουμένου σχεδίου με παραδοσιακές τεχνικές στη σχολή 9zeros στη Βαρκελώνη. Εγκατέλειψε στο πτυχίο τις σπουδές του στη Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να σπουδάσει Ισπανική Φιλολογία στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Δουλεύει στη διαφήμιση και του αρέσει να διαβάζει, να γράφει και να μεταφράζει βιβλία για παιδιά (του αρέσει και να τα εικονογραφεί αλλά είναι άσχετος). Το τραγούδι του «Η Πολυβία, μια παντόφλα που απεχθάνεται τη βία», βραβεύτηκε το 2004 στο διαγωνισμό παιδικού τραγουδιού «Άρση Φωνών» της ορχήστρας των χρωμάτων και τα βιβλία του «Το Παρανομύθι» και «ο Μάγος του Όζοντος» ήταν στις μικρές λίστες για τα βραβεία του περιοδικού Διαβάζω και τα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου το 2006 αντίστοιχα. Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ) και έχει συνεργαστεί για τη διοργάνωση εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων για το παιδικό βιβλίο με εκδότες, σχολεία, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα, με το περιοδικό Kid’s fun, το Κέντρο Λογοτεχνών και Μεταφραστών Ρόδου, το Μουσείο Ηρακλειδών και το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο.


Από τους "Μπρος - Πίσω" εμπλεκόμενους, Καλή σας επιτυχία!!!

Η Μοναξιά της φυλακής μας

Κι εκεί που πίστευα ότι ο προγραμματισμός είχε βάλει στην άκρη τη δημιουργικότητα, βρέθηκα κι εγώ ακροατής ενός μεγάλου γεγονότος...

Μια συναυλία για ένα μοναδικό σκοπό. Μια κραυγή αγωνίας και συμπαράστασης. Με δημιουργούς και καλλιτέχνες που βάζουν στην άκρη τα προσωπικά για την ενίσχυση ενός μεγάλου και πέρα ως πέρα δίκαιου. Ενός αγώνα φυλακισμένων που ξέρουν να ζουν ελεύθερα και να αντιστέκονται.

Στο άνοιγμα η Δανάη, μόνη μ'ένα πιάνο... Έπειτα οι ΕΛ ΕΛ ΕΦ που με μια αρχαία πολεμική κραυγή ξύπνησαν τους "από κάτω"... Στη συνέχεια Locomondo, παρά το διάλλειμα του συγκροτήματος, δυο αντιπροσωπευτική εκπρόσωποι ηταν εκεί... Ο Φοίβος Δεληβοριάς με μια κιθάρα κι ένα κόντρα μπάσσο, "γυμνά" αλλά δυναμικά έδωσε το δικό του μήνυμα τραγουδώντας μεταξύ άλλων και Άκη Πάνου... Ο Παύλος Παυλίδης από τα Ξύλινα Σπαθιά, που συνεργάστηκε για πρώτη φορά με έναν ντράμμερ που γνώρισε στο κοινό, με ιδιαίτερη επιτυχία θα έλεγα!!! Οι magic de spell που ταρακούνησαν το πλήθος... Ο Μανώλης Φάμελλος με μια κιθάρα κι ένα ηλεκτρικό πιάνο... Κι άλλοι πολλοί γνωστοί και άγνωστοι...

Τα μηνύματα συμπαράστασης πολλά... Από το Γιάννη Αγγελάκα, παιδιά φυλακισμένα, νέους φυλακισμένους, μεγάλους φυλακισμένους, γυναίκες και άντρες, 4805 απεργούς πείνας, 20 που στην κυριολεξία έραψαν το στόμα τους... Κι από κάτω εμείς!

Νέοι και νέες, φρικιά, κουστουμαρισμένοι, όμορφοι και άσχημοι, αριστεροί και δεξιοί, μελωδικοί και παράφωνοι, μα όλοι ενωμένοι... Για κάτι άγνωστο για όλους μα τόσο σημαντικό για μας...

Ένα μήνυμα μου έμεινε πολύ έντονα... Η λέξη "βιτρίνα" στο μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη...
Όλα είναι μια βιτρίνα έλεγε "βουλή, κράτος, πολιτικοί...... καλλιτέχνες". Ελπίζω απλά όσοι ήμασταν εκεί, καλλιτέχνες και κοινό να μην μείνουμε μέσα στη βιτρίνα.

Οι φυλακισμένοι έχουν λίγα μέσα για τον αγώνα τους, εμείς "οι απ' έξω" έχουμε πολλά. Ας τα χρησιμοποιήσουμε όλα! Ας μη σιωπήσουμε... Ας μην πάψουμε να ενοχλούμε...