μια ζωή μονόκυκλο

Η μια πτυχή του χαρακτήρα μου χαίρεται να βλέπει ανθρώπους και να μιλά μαζί τους. Να παίζει επιτραπέζια και να χαζεύει γενικώς. Να συχνάζει σε συνοικιακά παρεΐστικα φοιτητοστέκια, καφέ και μπαρ. Να κοιμάται και να ξυπνάει όποτε θέλει. Να κάνει βόλτες και ταξίδια και να βλέπει καινούργια μέρη. Να δημιουργεί, να παίζει μουσική, να γράφει σενάρια, να σκηνοθετεί και να φτιάχνει θεατρικές ομάδες. Να κάνει συναυλίες.

Όμως η άλλη πτυχή, απολαμβάνει να βρίσκεται μέσα σε αμφιθέατρα. Να κάνει επιστημονικές έρευνες και πάσης φύσεως εργασίες. Να κάνει επιστημονικές διαλέξεις και παρουσιάσεις. Να διδάσκει όποιο κι αν είναι το αντικείμενο. Να ερευνά νέους τρόπους διδασκαλίας και οργάνωσης μαθημάτων. Να εντοπίζει ελλείψεις ασφάλειας πληροφοριακών συστημάτων και να κρυπτογραφεί τα πάντα. Να κατασκευάζει μαθηματικά μοντέλα, αλγορίθμους, να φτιάχνει γραφικές παραστάσεις και διαγράμματα.

Μήπως τελικά το ενδιαφέρον μου για τα ζογκλερικά πηγάζει από την ανάγκη του να εξισορροπήσω αυτές τις δύο διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου;