Παιχνίδια Εμπιστοσύνης

"Και όταν ο μικρός Γιάννης έτριψε το μαγικό λυχνάρι, το τζίνι του είπε έχεις τρεις επιθυμίες - εμπιστέψου με..." Όμως το τζίνι είχε ήδη πιεί πολύ... Είχε πιεί μεγάλη ποσότητα "τίποτα" κι έτσι ο μικρός Γιάννης ζωγράφισε στο πρόσωπό του τη λέξη "γιατί;", και συνέχισε να παίζει με τα playmobil του.

Κι εκείνη η αποτυχημένη έκδοση "γάτας" είπε στο μικρό καναρίνι, κάνε μου αυτή τη χάρη και για αντάλλαγμα θα σε αφήσω να ζήσεις...
Και το καναρίνι "φαγώθηκε" να την εξυπηρετήσει και μετά "φαγώθηκε" στην κυριολεξία... Το καναρίνι τη ρώτησε "γιατί;" και εκείνη του απάντησε "είναι στη φύση μου...". Λογική απάντηση!
Αλλά αν απαντούσε "δεν ξέρω γιατί το έκανα..." τι θα σκεφτόταν το καναρίνι για τη γάτα;;;

Θα μπορούσε να ξαναρχίσει να πετάει;

Κι αυτή την πέτρα της εμπιστοσύνης με ποιό κριτήριο το πετάτε επάνω μου αγαπητές γάτες;
Πως κατάφερε τελικά να κελαηδήσει το καναρίνι την επόμενη νύχτα, μόνο η καρδούλα του το ξέρει...

Κι έτσι ήσυχα ήσυχα ξαναγυρνάω στα γαλλικά καφέ, στις μπουάτ που κανέναν δεν πρόδωσαν... Θα ρθεις μαζί μου ξανά άραγε;;;;